Reportagefotografie R. v. Duijnhoven
Fotografie in haar mooiste vorm
Met de toename van het formaat van de sensor loopt ook de hoeveelheid informatie die verwerkt moet worden sterk op, dit is de reden dat je soms maar een beperkt aantal foto’s van een springende snoek achter elkaar kunt maken. De camera moet al die gegevens eerst verwerken en vanaf een buffer wegschrijven op de kaart alvorens er weer nieuwe opnamen gemaakt kunnen worden.
In principe is een beeldsensor een elektronische component die uit meerdere of grote aantallen lichtgevoelige elementen bestaat. Het beeld dat via de lens op de sensor valt kan hiermee elektronisch vastgelegd en vervolgens opgeslagen worden. Termen als CCD of CMOS-chip zul je in dit geval tegenkomen in de handleiding van je camera, in een beperkt aantal fototoestellen wordt gebruik gemaakt van een Foveon-sensor. Het formaat van de sensor bepaalt mede de kwaliteit van de uiteindelijke opname, deze varieert van ruim 3 x 4 mm in de kleinste compactcamera’s tot bijna 24 x 36 mm in de ‘full-frame’ digitale spiegelreflexcamera’s.
Was het vroeger noodzakelijk om een andere film in de camera stoppen (en deze eventueel aangepast te ontwikkelen) om een hogere of lagere gevoeligheid te bereiken, tegenwoordig is het aanpassen van de gevoeligheid van de sensor in de camera een kwestie van het draaien van een instelknop of een kleine aanpassing in het menu.